Optimisme, hoop en geluk kun je leren. En ze zijn bijzonder aanstekelijk, thuis en op je werk. Ook en vooral in moeilijke omstandigheden. Leo Bormans, onderzoeker in Hoop en Geluk, deed in een websessie uit de doeken hoe hoop en geluk werken.
Schrijven over een live sessie met Leo Bormans die je hebt mogen meemaken, wereldwijd expert in onderzoek naar Geluk en Hoop, is zoals moeten zeggen hoe de leukste rollercoaster in de Efteling was.
Elk woord doet de ervaring tekort. Aanleiding? Vanuit ons jobtimisme hebben we een aantal van onze contacten een inspiratiesessie aangeboden over optimisme, hoop en geluk. Niet dat we het met evenveel vaart kunnen overbrengen, nu. Maar we delen wel graag wat we aan highlights mee hebben, zonder volledig te willen zijn.
Optimisme + Opgestroopte mouwen = Hoop
De heel korte versie: je vraagt je beter af wat je gelukkig maakt, dan te letten op wat je ongelukkig maakt.
Hoop en geluk, en optimisme, zijn een mindset. Ja, je genetische aanleg speelt een behoorlijke rol - net geen 50%. Maar je kunt elke dag voor die zelfsturende, positieve mindset kiezen. Het zit ook tussen onze oren.
In haast alle omstandigheden, want die controleer je toch niet. Wél hoe je ernaar kijkt.
Droom, en droom groot. Vertaal je droom in doelen en subdoelen, en stappen. En koppel daaraan acties. Met een optimistische mindset. En, kijk, zo wérkt hoop. Voeg een werkwoord toe aan je droom en je bent vertrokken. Mouwen opstropen!
Zo geef je jezelf alle kansen om gelukkig te zijn als ‘human beings’. Ook bij de hindernissen die je onderweg zal tegenkomen. Want, zo zegt Bormans: ‘we leven niet in Happyland. En we hebben niet alleen ballonnen in onze rugzak.’
En toch. Bewezen: als we glimlachen, is het veel moeilijker om negatieve gedachten te hebben. Humor op het werk, iemand?
Geluk en zin scherpgesteld door corona
Ook in quarantaine, jawel. Zeker. Want in een pre-corona experiment met een groep mensen die erg lang samen ‘vast zaten’, bleken de sociale samenhang en groei te zijn toegenomen.
Omdat de mensen doelen deelden, hun emoties deelden en samenwerkten, interageerden met elkaar.
Pas dat gerust toe op werk en organisatie. Je mag er vanop aan dat door corona tal van medewerkers vaststellen dat ze tot dan niet-essentIële taken uitvoerden, en zinloze verplaatsingen deden.
Aan je mensen tonen waaraan je samenwerkt, met welke doelen, eerlijk en transparant zijn over hoe je voelt - ruimte voor emoties maken - en samenwerking stimuleren: dat zijn je antwoorden.
Geluk, zeggen ook mensen die terugblikken op het einde van hun leven, heeft altijd te maken met anderen, met verbinding.
Dat op die manier echt werkplezier ontstaat, en dat dat beter werkt, dat wisten we eigenlijk al. Welzijn werkt nu eenmaal beter. Logisch dat Chief Happiness Officer in de top van belangrijkste rollen in de nabije toekomst prijkt.
Voorbij balans tussen werk en privé
Logisch, ook, dat de idee balans tussen werk en privé, wat een scheiding tussen beide veronderstelt, voorbijgestreefd is. Vandaag hebben werk en thuis, en geluk, dit gemeen:
Kunnen zijn wie je bent, kunnen worden wie je zou willen worden, dankzij samenwerking, in plannen, daden, taken en verantwoordelijkheden die zin en betekenis hebben.
Intrinsieke motivatie is daarbij cruciaal: als wat je doet zin heeft, dan wil je het doen - versus moeten - wat beter werkt. Hoe hoger je zelfsturend vermogen, hoe beter, dus. Denk: autonomie, je competenties kunnen aanspreken en aanscherpen én dat in verbinding met anderen kunnen doen.
Dat levert gelukkige medewerkers op, die graag en goed werk leveren, en dat lang bij je zullen blijven doen.
Misschien moeten we voor eens en voor altijd af van die term ‘HRM’. Is een mens een ‘resource’? Wat dacht je van HBM? Human being management?
Of als je toch aan de H wilt vasthouden: maak er de H van hoop van.
Angst en hoop werken besmettelijk
Tenslotte, even terug naar geluk. Bepalen dat mee: gezondheid, de kwaliteit van onze relaties, geld en vrijheid. Het verschil is groot wanneer je die benadert vanuit een positieve mindset (wat ik heb), dan wel negatief (wat ik bang ben te verliezen.)
Die hoopvolle blik kun je jezelf aanleren, en werkt aanstekelijk. Net als angst dat ook is - alleen kunnen we kiezen welke bril we opzetten. Belangrijk, ook in je werkomgeving, is je te omringen met positieve mensen en optimisten.
Zo kun je elkaar stimuleren om te blijven leven volgens doelen en stappen, te aanvaarden dat er véle wegen zijn om die te bereiken, omheen de talloze hindernissen, en vooral: probeer de de zelfsturende ‘eigenaar’ van je leven te blijven, een ‘agent’, dan wel iemand die vanalles ‘overkomt’ en ondergaat.
Meer inzichten, meer ontdekken, meer leren, meer lezen: